روزمرگی های دختری از جنس باد🍃

به نام آرامش،

دیوها سرازیر شدند 

فاصله ها جان گرفتند 

و دل ها تنها[تر] شدند 

این واقعا آرامش بود؟

به نام آسایش،

سقف روی حصار نشست

راه پرواز سد شد

و تو،

آسودی؟

تنهایی آرامت کرد؟

تنهایی 

در میان تن ها

فقط رامت کرد.

و او دیوانه‌ای تنهاست در زنجیر صد آواز
و گاهی چون شعاع صبح می‌ریزد به روی بسترش خاموش
و او آرام می‌آید به سوی نور
و دستی می‌کشد بر صبح و بر خورشید و بر نور
و می‌خواهد بگرید یا بخندد در میان نور
و می‌خواهد بمیرد یا بماند در میان نور

و گاهی در سکوت وحشی خورشید و خاک و انزوا
در مشت‌هایش پنجه‌ی صد شیر می‌روید
و او می‌خواهد از جایی که خوابیده است یا آرام بنشسته است ، برخیزد
و بگریزد میان دره‌های سبز
و یا چون زنبقی وحشی میان ریگ‌ها روید
و یا خورشید را در تپه‌ها بر سینه بفشارد

و او دیوانه‌ای تنهاست با آوار صد دیوار
و گاهی چشم در چشمان مردان و زنان شهر می‌دوزد
و می‌خواهد بخواند خط ‌ناخوانای رازی را که پشت چشم‌ها خفته است
و می‌خواهد بپیماید بیابان سیاهی را که پشت قلب‌ها مانده است
و می‌خواهد بکوبد گام بر هر جاده‌ی پندار
و در هر گام او تنهاست با آوار صد دیوار

رضا براهنی